'Horegallu' മലയാള ആശയവും വിശദീകരണവും

PLus Two Chapter 'Horegallu' Malayalam Meaning and Notes 

'Horegellu' മലയാള ആശയവും വിശദീകരണവും 

Horegallu Malayalam Meaning And Notes

'Horegellu' മലയാള ആശയവും ശദീകരണവും 

Here we discuss in Malayalam Plus two chapter 'Horegallu' by Sudha Murty meaning and notes. It explains the meaning in malayalam and notes of Horegallu.

Horegallu by Sudha Murthy

Hot summer days remind me of my childhood in a little village. There was a large banyan tree right in the middle of the village, and I would spend many hours playing under it during my holidays. The tree was like a massive umbrella with its branches providing much needed shade and succour. Travellers spent some time sitting under it and catching their breath before going on their way. To make them comfortable, there was a 'horegallu' under the tree. 

Horegallu literally means ‘a stone that can bear weight.’ It was a large flat stone placed horizontally over two vertical ones, thus making a stone bench on which anyone could sit and rest a while, chat with a fellow traveller and exchange news of the road. Coolwater would be kept in earthen pots near the bench and people could quench their thirst before starting their journeys again. I am sure similar simple arrangements can be found in villages all over the country.

The horegallu in our village holds special memories for me as it isinextricably linked with my grandfather. He was a retired schoolteacher and would spend hours every day, sitting under the banyan tree and talking to those resting there. When I would get tired of playing, I would sit next to him and observe the people he was speaking to and listen to their conversations. Most of them were villagers taking a break from theirwork in the fields nearby. They had to walk long distances each day,carrying heavy burdens on their heads. Tired out by the heat, theywould drink the cool water, wash their faces with it and chat withgrandfather. Their conversation would be about their daily lives and worries. 

'Masterji, this summer has been so hot. I have never seen such dry weather'. Or, 'Masterji, it is getting difficult for me to carry these large loads on my head. Thank God for this horegallu. I wish my son would help, but he only wants to go to the city….' They spoke about thedifficulties they lived with. My grandfather could only listen to them but just talking to him seemed to refresh them for the journey. After some time, they would pick up their burdens with some ease and go on their way. The horegallu was an important feature in their lives and as a childI would often not understand why they blessed it so often for being there. After all, it was only a stone bench. It was my grandfather, who told me, ‘Child, a horegallu is essential in any journey. We all carry our burdens according to our situations and capacities. But every once in a while, we need to stop, put down that burden and rest. Only then can we be refreshed enough to pick up the load once more. The horegallu gives everyone that opportunity to do so. It helps people regain their strength.' Later on in life, I got to see something that reminded me of that stone bench once again. I was working in Bombay (now Mumbai).

One of my colleagues, Ratna, was a senior clerk, middle-aged and always smiling. She had done her graduation and been working in the company for nearly twenty-five years. She went about her repetitive, mundane work with an infectious cheerfulness. Every day, during the lunch hour, she would sit with some person in one of the rooms, and they would have long chats. I would often wonder what they talked about.

One day, I finally asked her, 'Ratna, what do you talk with each person for the whole lunch hour?' Ratna smiled and said simply, 'They share their troubles with me'. 'But how can you solve the troubles of so many people? Do you always have an answer for them?' 'No, I only listen'.

'And that is enough? That solves the problem?' I was young and incredulous at such a simplistic outlook. But Ratna answered with the same patience and affection that she must have used with all my colleagues, ‘I am not a trained counsellor or an intellectual. No one can solve your problem. You have to do it yourself.’ 'Then how do you help them by listening to them?' 'God has given me two ears to listen to others. I hear them out with sympathy and without any judgement. When a person in trouble or under a lot of strain finds an outlet for his worries, it relieves half his burden.' I thought for sometime and said, 'But don't you ever break the confidence and tell others the secrets you hear, even by mistake?' 'Not even in my dreams. I consider that to be the worst kind of betrayal. I don't think there is a greater sin than betraying someone's confidence. 

They tell me their worries because they know I will never talk about it or gossip about it to another person. Only when they know their words are secure with me, can they talk to me freely. This way I relieve their burden for a short while till they are ready to pick themselves up and carry on with their journey.' Her words uncannily  echoed my grandfather's, sitting on the stone bench under the banyan tree. Perhaps, in their own small ways, without access to great wealth, both these people were doing tremendous social service. 

No one thought of acknowledging their work or rewarding them for it, but they continued to do so, as these acts of kindness gave them joy. If ever now I happen to pass a horegallu in a village, I remember them and wish there were many more of them in this world. 

Horegallu Malayalam Meaning and Notes

ചൂടുള്ള വേനൽക്കാല ദിനങ്ങൾ ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമത്തിലെ എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു. ഗ്രാമത്തിന് നടുവിൽ ഒരു വലിയ ബനിയൻ മരം ഉണ്ടായിരുന്നു, എന്റെ അവധിക്കാലത്ത് ഞാൻ അതിനടിയിൽ മണിക്കൂറുകളോളം കളിക്കും. വൃക്ഷം ഒരു വലിയ കുട പോലെയായിരുന്നു, അതിന്റെ ശാഖകൾ ആവശ്യമുള്ള തണലും സഹായവും നൽകുന്നു. യാത്രക്കാർ പോകുന്നതിനുമുമ്പ് കുറച്ച് സമയം അതിനടിയിൽ ഇരുന്നു ശ്വാസം പിടിച്ചു. അവരെ സുഖകരമാക്കാൻ, ഒരു

മരത്തിനടിയിൽ 'ഹോറെഗല്ലു'. ഹോറെഗല്ലു എന്നതിന്റെ അർത്ഥം ‘ഭാരം വഹിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു കല്ല്.രണ്ട് ലംബമായവയിൽ തിരശ്ചീനമായി സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു വലിയ പരന്ന കല്ലായിരുന്നു ഇത്, അതിനാൽ ആർക്കും ഇരിക്കാനും കുറച്ചുനേരം വിശ്രമിക്കാനും ഒരു സഹയാത്രികനുമായി ചാറ്റുചെയ്യാനും റോഡിന്റെ വാർത്തകൾ കൈമാറാനും കഴിയുന്ന ഒരു കല്ല് ബെഞ്ച് ഉണ്ടാക്കുന്നു. കൂൾ വാട്ടർ ബെഞ്ചിനടുത്തുള്ള മൺപാത്രങ്ങളിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും ആളുകൾക്ക് വീണ്ടും യാത്ര ആരംഭിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ദാഹം ശമിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാം. രാജ്യമെമ്പാടുമുള്ള ഗ്രാമങ്ങളിലും സമാനമായ ലളിതമായ ക്രമീകരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.

ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ ഹോറെഗല്ലു എനിക്ക് പ്രത്യേക ഓർമ്മകൾ സൂക്ഷിക്കുന്നു, കാരണം ഇത് എന്റെ മുത്തച്ഛനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വിരമിച്ച സ്കൂൾ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്ന അദ്ദേഹം എല്ലാ ദിവസവും മണിക്കൂറുകൾ ചെലവഴിക്കുമായിരുന്നു, ബനിയൻ മരത്തിനടിയിൽ ഇരുന്നു അവിടെ വിശ്രമിക്കുന്നവരോട് സംസാരിച്ചു. കളിക്കുന്നതിൽ ഞാൻ മടുക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ അവന്റെ അരികിലിരുന്ന് അവൻ സംസാരിക്കുന്ന ആളുകളെ നിരീക്ഷിക്കുകയും അവരുടെ സംഭാഷണങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യും. അവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഗ്രാമവാസികളായിരുന്നു. തലയിൽ കനത്ത ഭാരം ചുമന്ന് അവർക്ക് ഓരോ ദിവസവും വളരെ ദൂരം നടക്കേണ്ടി വന്നു. ചൂടിൽ മടുത്ത അവർ തണുത്ത വെള്ളം കുടിക്കുകയും മുഖം കഴുകുകയും മുത്തച്ഛനുമായി ചാറ്റുചെയ്യുകയും ചെയ്യും. അവരുടെ സംഭാഷണം അവരുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തെയും മോശങ്ങളെയും കുറിച്ചായിരിക്കും. 'മാസ്റ്റർജി, ഈ വേനൽക്കാലം വളരെ ചൂടാണ്. 

അത്തരം വരണ്ട കാലാവസ്ഥ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. അല്ലെങ്കിൽ, 'മാസ്റ്റർജി, ഈ വലിയ ലോഡുകൾ എന്റെ തലയിൽ കൊണ്ടുപോകുന്നത് എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഈ ഹോറെഗല്ലുവിന് ദൈവത്തിന് നന്ദി. എന്റെ മകൻ സഹായിക്കുമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, പക്ഷേ അയാൾക്ക് നഗരത്തിലേക്ക് പോകാൻ മാത്രമേ ആഗ്രഹമുള്ളൂ ....'അവർ താമസിച്ചിരുന്ന പ്രതിസന്ധികളെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു. എന്റെ മുത്തച്ഛന് അവരെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ, പക്ഷേ അവനോട് സംസാരിക്കുന്നത് യാത്രയ്ക്ക് അവരെ പുതുക്കുന്നതായി തോന്നി. കുറച്ച് സമയത്തിനുശേഷം, അവർ തങ്ങളുടെ ഭാരം കുറച്ച് എളുപ്പത്തിൽ എടുത്ത് യാത്ര തുടരും. ഹൊറെഗല്ലു അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു പ്രധാന സവിശേഷതയായിരുന്നു, ഒരു കുട്ടിയെന്ന നിലയിൽ അവർ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നതിന് എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത് പലപ്പോഴും അനുഗ്രഹിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് പലപ്പോഴും മനസ്സിലാകില്ല. എല്ലാത്തിനുമുപരി, അത് ഒരു കല്ല് ബെഞ്ച് മാത്രമായിരുന്നു. എന്റെ മുത്തച്ഛനാണ് എന്നോട് പറഞ്ഞത്, ‘കുട്ടി, ഏത് യാത്രയിലും ഒരു ഹോറെഗല്ലു അത്യാവശ്യമാണ്. നമ്മുടെ സാഹചര്യങ്ങൾക്കും ശേഷികൾക്കും അനുസൃതമായി നാമെല്ലാവരും നമ്മുടെ ഭാരം വഹിക്കുന്നു.

 എന്നാൽ ഓരോ തവണയും, ഞങ്ങൾ നിർത്തുകയും ആ ഭാരം കുറയ്ക്കുകയും വിശ്രമിക്കുകയും വേണം. അതിനുശേഷം മാത്രമേ ലോഡ് ഒരിക്കൽ കൂടി എടുക്കാൻ നമുക്ക് ഉന്മേഷം നൽകാൻ കഴിയൂ. ഹോറെഗല്ലു എല്ലാവർക്കും അതിനുള്ള അവസരം നൽകുന്നു. ഇത് ആളുകളെ അവരുടെ ശക്തി വീണ്ടെടുക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.'പിന്നീട് ജീവിതത്തിൽ, ആ കല്ല് ബെഞ്ചിനെ വീണ്ടും ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്ന എന്തെങ്കിലും എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ ബോംബെയിൽ (ഇപ്പോൾ മുംബൈ) ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു.

എന്റെ സഹപ്രവർത്തകരിലൊരാളായ രത് ന ഒരു മുതിർന്ന ഗുമസ്തനും മധ്യവയസ് കനും എല്ലായ്പ്പോഴും പുഞ്ചിരിക്കുന്നവനുമായിരുന്നു. ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷമായി കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ആവർത്തിച്ചുള്ള, ല und കികമായ ഒരു ജോലിയെക്കുറിച്ച് അവൾ ഒരു പകർച്ചവ്യാധി സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു. എല്ലാ ദിവസവും, ഉച്ചഭക്ഷണ സമയത്ത്, അവൾ ഒരു മുറിയിൽ ചില വ്യക്തികളോടൊപ്പം ഇരിക്കും, അവർക്ക് നീണ്ട ചാറ്റുകൾ ഉണ്ടായിരിക്കും. അവർ എന്താണ് സംസാരിച്ചതെന്ന് ഞാൻ പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കാറുണ്ട്.

ഒരു ദിവസം, ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു, 'രത് ന, ഉച്ചഭക്ഷണ സമയം മുഴുവൻ നിങ്ങൾ ഓരോ വ്യക്തിയുമായും എന്താണ് സംസാരിക്കുന്നത്??'അവർ അവരുടെ പ്രശ് നങ്ങൾ എന്നോട് പങ്കുവെക്കുന്നു' എന്ന് രത് ന പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. 'എന്നാൽ ഇത്രയധികം ആളുകളുടെ പ്രശ് നങ്ങൾ എങ്ങനെ പരിഹരിക്കാനാകും?? നിങ്ങൾക്ക് എല്ലായ്പ്പോഴും അവർക്ക് ഉത്തരം ഉണ്ടോ??'' ഇല്ല, ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു '.

'അത് മതി? അത് പ്രശ്നം പരിഹരിക്കുന്നു?അത്തരമൊരു ലളിതമായ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ഞാൻ ചെറുപ്പവും അവിശ്വസനീയവുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, എന്റെ എല്ലാ സഹപ്രവർത്തകരുമായും ഉപയോഗിച്ചിരിക്കേണ്ട അതേ ക്ഷമയോടും വാത്സല്യത്തോടും കൂടി രത് ന മറുപടി നൽകി, ‘ഞാൻ പരിശീലനം ലഭിച്ച ഉപദേശകനോ ബുദ്ധിജീവിയോ അല്ല. നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല. നിങ്ങൾ അത് സ്വയം ചെയ്യണം.’' എന്നിട്ട് അവ കേട്ട് നിങ്ങൾ അവരെ എങ്ങനെ സഹായിക്കും?മറ്റുള്ളവരെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ ദൈവം എനിക്ക് രണ്ട് ചെവി തന്നിട്ടുണ്ട്. സഹതാപത്തോടും ന്യായവിധിയുമില്ലാതെ ഞാൻ അവരെ കേൾക്കുന്നു. കുഴപ്പത്തിലായ അല്ലെങ്കിൽ വളരെയധികം ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന ഒരു വ്യക്തി തന്റെ വേവലാതികൾക്ക് ഒരു ഇടം  കണ്ടെത്തുമ്പോൾ, അത് അയാളുടെ ഭാരം പകുതി ഒഴിവാക്കുന്നു.'ഞാൻ കുറച്ചുനേരം ആലോചിച്ച് പറഞ്ഞു 'എന്നാൽ നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും ആത്മവിശ്വാസം തകർക്കുകയും നിങ്ങൾ കേൾക്കുന്ന രഹസ്യങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരോട് പറയുകയും ചെയ്യരുത്?'' എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ പോലും ഇല്ല. ഏറ്റവും മോശമായ വിശ്വാസവഞ്ചനയാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. 

ഒരാളുടെ ആത്മവിശ്വാസത്തെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കുന്നതിനേക്കാൾ വലിയ പാപമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല. അവർ അവരുടെ വേവലാതികൾ എന്നോട് പറയുന്നു, കാരണം ഞാൻ ഒരിക്കലും അതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയോ മറ്റൊരു വ്യക്തിയോട് ഗോസിപ്പുകൾ നടത്തുകയോ ചെയ്യില്ലെന്ന് അവർക്കറിയാം. മാത്രം അവരുടെ വാക്കുകൾ എന്നോടൊപ്പം സുരക്ഷിതമാണെന്ന് അവർക്കറിയുമ്പോൾ, അവർക്ക് എന്നോട് സ്വതന്ത്രമായി സംസാരിക്കാൻ കഴിയുമോ?. ഈ വഴി അവർ സ്വയം എടുത്ത് യാത്ര തുടരാൻ തയ്യാറാകുന്നതുവരെ ഞാൻ അവരുടെ ഭാരം കുറച്ചുനേരം ഒഴിവാക്കുന്നു.'അവളുടെ വാക്കുകൾ എന്റെ മുത്തച്ഛന്റെ പ്രതിധ്വനിച്ചു, ബനിയൻ മരത്തിനടിയിൽ കല്ല് ബെഞ്ചിലിരുന്നു. 

ഒരുപക്ഷേ, അവരുടെ സ്വന്തം ചെറിയ വഴികളിൽ, വലിയ സമ്പത്ത് ലഭിക്കാതെ, ഈ രണ്ടുപേരും വളരെയധികം സാമൂഹിക സേവനം ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ആരുമില്ല അവരുടെ പ്രവൃത്തിയെ അംഗീകരിക്കാനോ അതിന് പ്രതിഫലം നൽകാനോ ആലോചിച്ചു, എന്നാൽ ഈ ദയാപ്രവൃത്തികൾ അവർക്ക് സന്തോഷം നൽകിയതിനാൽ അവർ അത് തുടർന്നു. എപ്പോഴെങ്കിലും ഞാൻ ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ ഒരു ഹോറെഗല്ലു കടന്നുപോകുകയാണെങ്കിൽ, ഞാൻ അവരെ ഓർക്കുന്നു, ഈ ലോകത്ത് അവയിൽ പലതും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.